|
今は昔の物語 26巻 20話 東小女与狗咋合互死語 (あづまのこおむな、いぬとくひあひて たがひにしぬること) 今昔、□国、□□の郡に住みける人有けり。其家に、年十二三歳計有女の童を仕ひけり。亦、其隣に住ける人の許に、白き狗を飼けるが、何なることにか有けん、此女の童だに見ゆれば、此狗咋懸りて敵にしけり。 然れば、亦、女の童も此狗だに見ゆれば、打んとのみしければ、此を見人も極じく怪び思ける程に、女の童、身に病を受てけり。世の中心地にて有けるにや、日来を経るまヽに病重かりければ、主、此女の童を外に出さんと為に、女の童の云く、「己を人離たる所に被出なば、必ず此狗の為に被咋殺なんとする。病無くして人の見時そら、己だに見ゆれば、只咋懸る。何況や、人も無き所に、己重病を受て臥たらば、必ず被咋殺なん。然れば、此狗の知まじからん所に出し給へ」と云ければ、主、現に然る事也と思て、遠き所に、物など皆拈て密に出しつ。「毎日に一二度は、必ず人を遣て見せん」と云誘へて出しつ。 而るに、其亦の日は此狗有り。然れば、此狗知らぬなめりと、心安く思て有に、次の日此狗失ぬ。此を怪び思て、此女の童出したる所を見せに、人を遣たりければ、人行て見に、狗、女の童の所に行て、女の童に咋付にけり。然れば、女の童、狗と互に歯を咋違なむ死て有ける。使返て此由を云ければ、女の童の主も、狗の主も、其に、女の所に行て此を見て、驚き怪び哀がりけり。 此を思ふに、「此世のみの敵には非けるにか」とぞ人皆怪びける、となん語り伝へたるとや。 |
Antaŭ longa tempo n-ro 20 el vol. 26
Knabino kaj hundo mortis dentoj kontraŭ dentoj tradukis: SIMATANI Takesi Antaŭ longa tempo iu viro loĝis en la kantono xxx en la provinco xxx. En lia domo laboris knabino dekdu‐, tri‐jara. Lia najbaro havis blankan hundon. Ial, neniu sciis kial, ĉiam, kiam ĝi vidis ŝin, la hundo volis mordi la knabinon. Tial ankaŭ la knabino volis bati la hundon ĉiam, kiam ŝi vidis ĝin. Ĉiu vidis tion tre stranga. Dume ŝi malsaniĝis. Eble tio estis epidemio; tagon post tago serioziĝis ŝia malsano. Kiam la mastro volis demeti ŝin de la domo, la knabino diris: Se vi metos min en senhoma loko, tiu hundo certe mord‐mortigos min. Eĉ min sanan kaj kun aliaj homoj ĝi volis mordi. Sola kaj kuŝanta grave malsana, certe mi estos mortigita. Volu meti min tien, kie la hundo tute ne scias. Li vidis ŝin prava. Kaj li ordonis sekrete meti ŝin malproksime kun necesaĵoj. Ĉiun tagon mi sendos iun ― Al la knabino li promesis, kiam li demetis ŝin. En la dua tago la hundo restis hejme. Oni pensis, ke ĝi ne scias, kie ŝi estas. Sed la trian tagon ĝi malaperis. En mal‐ trankvilo la mastro sendis homon tien, kie oni metis la knabinon. Li trovis la hundon, kiu iris mordi ŝin. Ili ambaŭ mortis dentoj kontraŭ dentoj. Li reiris kaj raportis tion. La mastroj kaj de la knabino kaj de la hundo iris kaj vidis. Ambaŭ multe miris kaj estis kortuŝitaj. Ili ĉiuj supozis, ke la knabino kaj la hundo estis malamikoj jam de antaŭ la naskiĝoj. Jen tiel oni rakontis al ni. |