|
今は昔の物語 第10巻第12話 荘子人の家に行きたるに、 主雁を殺して肴に備へたる語 (さうじひとのいへにゆきたるに、あるじ がんをころしてさかなにそなへたること) |
Antaŭ longa tempo n–ro 12 el vol. 10 Ĝuangzio vizitis homon, kiu por li mortigis kaj kuirigis anseron. tradukis: SIMATANI Takesi |
|
今昔、震旦に荘子と云ふ人有けり。 心賢くして悟り広し。 |
Antaŭ longa tempo en Ĉinio vivis viro nomata Ĝuangzio. Li estis tre saĝa kaj sciis multajn aferojn. |
| 此の人、道を行く間、一杣山を通 る。而るに、杣の多の木の中に、鉤り 喎みたる一の木有り。年久く成れり。 荘子、此の木を見て、杣人に問て云く、 「此の木の年久く成るまで命を持つは 何なる事ぞ」と。杣人答て云く、「杣 には吉く直き木を撰て取れば、此の 木は喎み鉤れるに依て、不用の物にて 材木にも不取ざれば、かく年久く成た る也」と。荘子、「然也」と聞て、過 ぬ。 |
Foje survoje li trapasis arbaristan monton. Inter multaj arboj estis unu kurbe tordita arbo. Ĝi ŝajnis multjara. Vidinte la arbon Ĝuangzio demandis arbariston. "Kial tiu ĉi arbo vivas tiel longe?" La arbaristo respondis. "El la arboj oni elektas rektajn arbojn por faligi. Ĉar tiu ĉi arbo estas distordita kaj senutila, neniu hakis ĝin. Tial ĝi vivas tiel longe." "Mi komprenis." Respondis Ĝuangzio. |
|
亦の日に成て、荘子、人の家に行た るに、家の主、饗を儲て令食む。 先づ酒を令呑むるに肴の無かりければ、 其の家に雁二を飼ふ。家の主、「其の 雁一を殺して御肴に備へよ」と云ふ に、其の雁を預りて飼ふ人の申さく、 「吉く鳴く雁をや可殺き。不鳴ぬ雁を や可殺き。」と。主人の云く、「鳴く をば生けて令鳴めよ。不鳴ぬを殺して 御肴に可備し」と。主人の云ふに随 て、不鳴ぬ雁の頸をねぢて、殺して 調て、御肴に備へたり。 |
En la sekva tago Ĝuangzio vizitis iun domon, kies mastro regalis lin. Oni servis al li per alkoholaĵo, sed mankis frandaĵo por li. Ĉe la domo oni tenis du anserojn. La mastro ordonis."Mortigu kaj kuiru unu el ili." Tiam demandis la servisto, kiu bredis ilin. "Ĉu mi mortigu la kanteman birdon aŭ la nekanteman?" La mastro respondis. "Lasu la kanteman vivi kaj kanti. La nekanteman mortigu kaj kuiru por la gasto." Laŭ la ordono la servisto premtordis la kolon de la nekantema kaj kuiris ĝin por la gasto. |
|
其の時に、荘子の云く、「昨日の杣 山の木は不用なるを以て命を持つ。今 日の主人の雁は才有を以て命を生く。 此れを以て心得るに、賢き者も愚なる 者も、命を持つ事は其れには不依ず、 只、自然ら令然むる事也。然れば、 「才有れば不死ざるぞ。不用なれば死 ぬるぞ」とも不可定ず。不用の木も命 長し。不鳴ぬ雁も忽に死ぬ。此れを 以て、諸の事は可知し」と。 |
Tiam Ĝuangzio komentis. "Hieraŭ en arbarista monto mi vidis arbon longe vivantan pro manko de utileco. Hodiaŭ ĉe mia gastiganto la ansero povas plu– vivi pro sia talento. Je tio mi sciis, ke vivi aŭ morti ne decidas ĝia talento, sed naturo. Ne pensu, ke talentulo povas vivi, sed senutila devas morti. Eĉ senutila arbo longe vivas. Ansero nekantema tamen mortas frue. Jen tia, vi sciu, estas ĉio en nia mondo." |
|
此れ、荘子言也となむ語り伝へたる とや。 |
Tio estas la vortoj de Ĝuangzio. Jen tiel oni rakontis al ni. |
|
*今昔物語10巻12話荘子行人家、 主殺雁備肴語 *荘子(前369-前286): 中国の哲学者。 道家・老荘思想の祖。 *喎【口+咼】喎 (か。咼は異体字) |
*Ĝuangzio(荘子 Zhuāngzǐ, 369 a.K.- 286 a.K.): Ĉina filozofo, unu el la fondintoj de taoismo. |