今は昔の物語集目次

今昔物語集 第26巻20話 エスペラント対訳
『東小女与狗咋合互死語』


今は昔の物語 26巻 20話
東小女与狗咋合互死語
(あづまのこおむな、いぬとくひあひて
                たがひにしぬること)

  今昔、□国、□□の郡に住みける人有
けり。其家に、年十二三歳計有女の童を
仕ひけり。亦、其隣に住ける人の許に、
白き狗を飼けるが、何なることにか有け
ん、此女の童だに見ゆれば、此狗咋懸り
て敵にしけり。

  然れば、亦、女の童も此狗だに見ゆれ
ば、打んとのみしければ、此を見人も極
じく怪び思ける程に、女の童、身に病を
受てけり。世の中心地にて有けるにや、
日来を経るまヽに病重かりければ、主、
此女の童を外に出さんと為に、女の童の
云く、「己を人離たる所に被出なば、必
ず此狗の為に被咋殺なんとする。病無く
して人の見時そら、己だに見ゆれば、只
咋懸る。何況や、人も無き所に、己重病
を受て臥たらば、必ず被咋殺なん。然れ
ば、此狗の知まじからん所に出し給へ」
と云ければ、主、現に然る事也と思て、
遠き所に、物など皆拈て密に出しつ。
「毎日に一二度は、必ず人を遣て見せん」
と云誘へて出しつ。

  而るに、其亦の日は此狗有り。然れば、
此狗知らぬなめりと、心安く思て有に、
次の日此狗失ぬ。此を怪び思て、此女の
童出したる所を見せに、人を遣たりけれ
ば、人行て見に、狗、女の童の所に行て、
女の童に咋付にけり。然れば、女の童、
狗と互に歯を咋違なむ死て有ける。使返
て此由を云ければ、女の童の主も、狗の
主も、其に、女の所に行て此を見て、驚
き怪び哀がりけり。

  此を思ふに、「此世のみの敵には非け
るにか」とぞ人皆怪びける、となん語り
伝へたるとや。
Antaŭ longa tempo n-ro 20 el vol. 26
Knabino kaj hundo mortis
            dentoj kontraŭ dentoj
           tradukis: SIMATANI Takesi

   Antaŭ longa tempo iu viro loĝis en la
kantono xxx en la provinco xxx.   En lia
domo laboris knabino dekdu‐, tri‐jara. Lia
najbaro havis blankan hundon.  Ial, neniu
sciis kial, ĉiam,  kiam ĝi  vidis  ŝin,  la
hundo volis mordi la knabinon.

   Tial ankaŭ la knabino  volis  bati  la
hundon ĉiam, kiam ŝi vidis ĝin. Ĉiu vidis
tion tre stranga.     Dume ŝi malsaniĝis.
Eble tio estis epidemio;  tagon post tago
serioziĝis ŝia malsano. Kiam la mastro
volis demeti ŝin de la domo, la knabino
diris: Se vi metos min en senhoma loko,
tiu hundo certe mord‐mortigos min.  Eĉ
min sanan kaj kun aliaj homoj ĝi volis
mordi.   Sola kaj kuŝanta grave malsana,
certe mi estos mortigita.  Volu meti min
tien, kie la hundo tute ne scias.  Li vidis
ŝin prava.    Kaj li ordonis sekrete meti
ŝin malproksime kun necesaĵoj.     Ĉiun
tagon mi sendos iun ―  Al la knabino li
promesis, kiam li demetis ŝin.

   En la dua tago la hundo restis hejme.
Oni pensis, ke ĝi ne scias, kie ŝi estas.
Sed la trian tagon ĝi malaperis.  En mal‐
trankvilo la mastro sendis  homon  tien,
kie oni metis la knabinon.   Li trovis la
hundon, kiu iris mordi ŝin.    Ili ambaŭ
mortis dentoj kontraŭ dentoj.   Li reiris
kaj raportis tion.   La mastroj kaj de la
knabino kaj de la hundo iris  kaj  vidis.
Ambaŭ multe miris kaj estis kortuŝitaj.

   Ili ĉiuj supozis,  ke la knabino kaj la
hundo estis malamikoj jam de antaŭ  la
naskiĝoj.   Jen tiel oni rakontis al ni.

△▽▲▼▲▽△
今は昔の物語集目次