今昔物語集 27巻25話 エスペラント対訳
『女、見死夫来語』

今は昔の物語 27巻 25話 女、見死夫来語 (おむな、しにしをうとの、                 きたるをみること)   今昔(いまはむかし)、大和の国、□□の郡(こほり)に住む人有けり。一人の娘有り。形美麗にして、心労(らう)たかりければ、父母(ぶも)此れを傅(かしづ)きけり。   亦、河内(かはち)の国、□□の郡に住む人有けり。一人の男子(をのこご)有けり。年若くして形ち美(うるはし)かりければ、京に上(のぼり)て宮仕(みやづかへ)して、笛をぞ吉(よ)く吹ける。心ばへなども可笑(をかし)かりければ、父母此れを愛しけり。   而(しか)る間、彼(か)の大和の国の人の娘、形ち・有様美麗なる由を伝へ聞て、消息(せうそく)を遣(つかはし)て、懃(ねむごろ)に仮借(けさう)しけれども、暫くは不聞入(ききいれ)ざりけるを、強(あながち)に云ければ、遂に父母此れを会せてけり。其の後、無限(かぎりな)く相思て棲(すみ)ける程に、三年計(ばかり)有て、此の夫、不思懸(おもひかけ)ず身に病を受て、日来(ひごろ)煩(わづらひ)ける程に、遂に失(うせ)にけり。   女、此れを歎き悲むで、恋ひ迷(まどひ)ける程に、其の国の人、数(あまた)消息を遣て仮借しけれども、聞きも不入(い)れずして、尚死(しに)たる夫をのみ恋ひ泣て、年来(としごろ)を経(ふ)るに、三年と云ふ秋、女、常よりも涙に溺(おほほ)れて泣き臥たりけるに、夜半(よなか)計(ばかり)に、笛を吹く音の遠く聞えければ、「哀れ、昔人(むかしびと)に似たる物かな」と、弥(いよい)よ哀れに思(おぼえ)けるに、漸く近く来て、其の女の居たりける蔀(しとみ)の許に寄来て、「此れ開けよ」と云ふ音(こゑ)、只昔の夫の音なれば、奇異(あさまし)く哀れなる物から怖(おそろ)しくして、和(やは)ら起て蔀の迫(はさま)より臨(のぞき)ければ、男現(あらは)に有て立てり。打泣て此(か)く云ふ。     しでの山     こえぬる人の     わびしきは     こひしき人に     あはぬなりけり   とて立てる様(さま)、有し様なれど、怖しかりけり。紐ぞ解(とき)て有ける。亦、身より(けぶり)の立ければ、女怖しくして物も不云(いは)ざりければ、男、「理(ことわり)也や。極(いみじ)く恋給ふが哀れにあれば、破無(わりな)き暇(いとま)を申して参り来たるに、此(か)く恐(お)ぢ給へば、罷(まか)り返(かへり)なむ。日に三度燃る苦をなむ受たる」と云て、掻消(かきけ)つ様に失(うせ)にけり。   然れば、女、「此れ夢か」と思(おもひ)けれども、夢にも非(あら)ざりければ、奇異(あさまし)と思て止(やみ)にけり。   此(こ)れを思ふに、人死にたれども、此(か)く現(あらは)にも見ゆる者也けりとなむ語(かた)り伝へたるとや。 【火+雲】

Virino vidis, ke venis        ŝia mortinta edzo           tradukis: SIMATANI Takesi    Antaŭ longa tempo  en  la  kantono xxx en la provinco Yamato vivis iu, kiu havis unu filinon.   Ĉar ŝi estis bela kaj simpatia, la gepatroj amis ŝin zorgeme.    Tiam en kantono xxx en la provinco Kawati vivis alia, kiu havis  unu  filon. Juna kaj bela, la filo iris al  Kioto,  la ĉefurbo kaj servis al nobelo.    Ĉar li estis bona  flutisto  kaj  bonkora,   la gepatroj amis lin elkore.    La junulo aŭdis, ke la  junulino  en Yamato estas tre bela figure kaj kondute. Li sendis leterojn kaj fervore petis ŝin edziniĝi al li.   Kvankam lin rifuzis ŝiaj gepatroj,   li  persistadis  kaj  fine  ili akceptis lin.  La novaj geedzoj vivis kun amo senlima.    Sed tri jarojn poste la edzo neatendite malsaniĝis. Post kelktaga suferado li fine mortis.    La edzino malĝojis kaj afliktiĝis en ĉagreno.   Multaj en la provinco sendis leteron kaj proponis sin nova edzo.  Sed ŝi amis nur la mortinton kaj ploradis.    Pasis tri jaroj.    Aŭtune la edzino kuŝis kaj ploradis pli multe ol kutime. Je noktomezo ŝi aŭdis foran fluton. "Tiu ludo similas al tiu de la bedaŭrata!" Dum ŝi tiel pensis, la sono proksimiĝis al la fenestro de ŝia ĉambro. "Malfermu!" Jen la voĉo de la mortinta edzo.   Kun timo ŝi eksidis senbrue kaj elrigardis tra fendo de la fenestro.   Jen tie staris la edzo mortinta.   Li kantis lamente:     Longe iris mi     Trans la Monto de la Mort'     Min afliktas nur:     Vin neniam vidos mi     Pro destino de la Sort'    Li staris tute same, kiel en la pasintaj tagoj.  Ŝi timis.  Lia vesto ne estis ligita. Cetere la korpo fumis.   Nenion ŝi diris pro timo.   Li diris "Nature, ke vi timas min.   Ĉar mia manko turmentadas vin, iel mi elpetis forpermeson kaj revenis.    Ĉar vi tamen timas min, mi jam reiru. Sciu:  Tri fojojn tage mi suferas pro fajro." Kaj li malaperis kvazaŭ forviŝita.    Kvankam la edzino suspektis, ke tio estis nur sonĝo, tamen  tio  certe  ne povas esti sonĝo.  Kaj ŝi ĉiam miris pro la okazintaĵo.    Tio pruvas, ke mortinto foje aperas tiel klara.      Jen tiel oni rakontis al ni. *Yamato[jamato]: Nuna gubernio Nara. *Kawati[kaŭaĉi]: La orienta parto de nuna    gubernio Oosaka.   Yamato kaj    Kawati estis najbaraj provincoj.