今は昔の物語集目次

今昔物語集 第28巻 第11話 エスぺラント対訳
『祇園の別当戒秀、誦経に行なはるる語』


今は昔の物語 第28巻 第11話
祇園の別当戒秀、誦経に行なはるる語
(ぎおんのべっとうかいしう、
      じゆきやうにおこなはるること)


  今は昔、或る長(おとな)受領の家に祇園の別当に戒秀(かいしゅう)と云ひける定額(じょうがく)忍びて通ひけり。

  守(かみ)、この事をほの知りたりけれども、知らず顔にて過しける程に、守出でたりける間に、戒秀入り替りて入り居て、したり顔にふるまひける程に、守返り来たりけるに、怪しく主(あるじ)も女房共も、すずろひたる気色(けしき)見えければ、守、「思ふにさこそは有らめ」と思ひて、奥の方に入りて見れば、唐櫃(からひつ)の有るに、例ならず鎖(じょう)差したり。「定めて、これに入れて鎖を差したるなめり」と心得て、長(おとな)しき侍一人を呼びて、夫(ぶ)二人を召させて、「この唐櫃、只今祇園に持て参りて誦経(じゅきょう)にして来たれ」と云ひて、立て文を持たせて、唐櫃を掻き出して侍に取らせつれば、侍、夫に差し荷(にな)はせて出でて行きぬ。しかれば、主の女も女房共も、あさましき気色は有れども、呆れて物も云はず。


  しかる間、侍この唐櫃を祇園に持て参りたれば僧共出で来て、これはやんごとなき財(たから)なめりと思ひて「別当にとく申せ。兼ねてはえ開けじ」と云ひつつ別当に案内を云はせに遣りて待つに、やや久しく「え尋ね会ひ奉らず」とて使返り来ぬ。しかる間、誦経の使の侍は「長々とえ待ち候はじ。己が見候へば、いぶかしかるまじ。かつ只開け給へ。急がしく侍り」と云へば、僧共「いかが有るべきや」と云ひあつかふに、唐櫃の中に細く佗し気なる音(こえ)を以て「只、所司開きにせよ」と云ふ音有り。僧共も誦経の使の侍もこれを聞きてあさましく思ひ合へる事限り無し。しかれども、さて有るべき事にあらねばおずおず唐櫃を開けつ。見れば別当、唐櫃より頭を指し出でたり。僧共、これを見て目口はだかりて皆立ち去りにけり。誦経の使も逃げて返りにけり。しかる間別当は唐櫃より出でて走り隠れにけり。


  これを思ふに、守、「戒秀を引き出だして踏み蹴むも聞き耳見苦しかりなむ。只恥を見せむ」と思ひける。いと賢き事也かし。戒秀もとより極めたる物云ひにて有りければ唐櫃の内にてかくも云ふ也けり。


  世にこの事聞えて「おかしくしたり」とぞ讃めける、となむ語り伝へたると也。


*祇園: 祇園感神院。今は八坂神社となり
  京都市内にある。
*戒秀(〜1015): 清少納言の異母兄、歌人、
  祇園感神院別当。
*□て物も: あきれの漢字表記(呆)を期し
  た欠字。
*目口□て: はだかりの漢字表記(開り)を
  期した欠字。
*鏁=【金+巣の上が巛】(くさり、とざす)
*=JIS第3_1面2区22点【二の字点;ゆすり
  点】
Antaŭ longa tempo n‐ro 11 el vol. 28
Kaisyû, bonzo de Gion,
  oferita al sia templo
          tradukis: SIMATANI Takesi

  Antaŭ longa tempo Kaisyû, intendanto
de bonzoj en Gion,  pagata de Kortego,
kokris spertan provincestron.

  La kokrita edzo suspektis tion,  sed 
ŝajnigis sin nescia.    Kiam li estis for, 
Kaisyû envenis anstataŭ li.      Dum li
ripozis kvazaŭ hejme, revenis la  edzo. 
Ĉar la edzino kaj la ĉambristinoj  ŝajnis 
maltrankvilaj, la edzo suspektis,  ke la
kokrinto restas en la domo. En tenejo li
trovis kofron nekutime ŝlositan.  "Certe
en ĝin oni enŝlosis lin!" Tiel li pensis. Li 
vokis fidindan serviston kaj al li ordonis
iri al Gion kun la kofro kaj du portistoj
por oferi ĝin al la templo.  Kun donac-
letero li komisiis la kofron al la servisto. 
Ĉi tiu ordonis al la portistoj porti ĝin sur
la ŝultroj kaj ili ekiris.  La edzino kaj la
ĉambristinoj diris nenion, kvankam ili estis
tute konsternitaj.

    La servisto transportis la kofron al
la templo en Gion.  Bonzoj elvenis kaj
kredis, ke temas pri multevalora trezoro.
"Tion raportu al la Intendanto.  Ni ne
malfermu ĝin sen lia permeso."  Tial ili
al li sendis homon,  kiu baldaŭ revenis
kaj diris:  "Nenie li troviĝas!"      La
servisto, kiu alportis la kofron,  asertis:
"Mi ne povas eterne atendi.    Mi estu
atestanto. Tuj malfermu ĝin! Rapidu!" La
bonzoj interkonsiliĝis,  kaj tiam mallaŭta
kaj ĉagrenata voĉo el la  kofro  aŭdiĝis:
"Sufiĉe! Malfermu la sekretario anstataŭ
mi."  Tio surprizis la  bonzojn  kaj  la 
komisiitan senditon. Kvankam timigitaj, ili
ne povis lasi,  sed  devis  malfermi  la
kofron. La kapo de la intendanto aperis el
ĝi. Ĉiu bonzo gapis al li, sed havis nenion
diri kaj foriris senvorte. Forkuris ankaŭ la
komisiito de la donaco. Dume la intendanto
mem elkuris el la kofro kaj kaŝis sin.

  Ni supozas, ke la edzo nur hontigis la
kokrintan bonzon, ĉar li  timis,  ke  oni
multe klaĉus lin, se el la kofro li eltrenus
kaj bategus la bonzon.  Prudenta li estis.
Cetere Kaisyû estis sprita kaj eĉ en  la
kofro ordonis aplombe. 

  Tio famiĝis kaj oni laŭdis, ke la edzo
venĝis sin amuze.  Jen tiel oni rakontis
al ni.

*Gion: loko en la urbo Kioto, kie tiam
  estis budhisma  templo,  kiu  poste
  fariĝis la ŝintoisma templo Yasaka.
*Kaisû(〜1015):  frato de Sei Syônagon,
  utaisto kaj intendanto de  la  templo
  Gion.

△▽▲▼▲▽△
今は昔の物語集目次