今昔物語集 第31巻 第30話 エスペラント対訳
『尾張守□□於鳥部野出人語』

今は昔の物語 第31巻 第30話 尾張守□□於鳥部野出人語 (おはりのかみ□□、         とりべのにひとをいだすこと)   今昔、尾張(おはり)の守(かみ)□□の□□と云ふ人有 けり。其の□□にて有ける女有けり。歌(うた) 読(よみ)の内にて、心ばえなども糸可咲(いとおかし)くて、 男なども不為(せ)でなむ有ける。   尾張の守、此を哀(あはれび)て、国に郡(こほり)など預け て有ければ、便(たよ)り有てなむ有ける。子二(ふた) 三人(みたり)有けるは、母にも不似(に)ず、極(きはめ)たる不 覚の者にて有ければ、皆外(ほか)の国へ迷(まど)ひ失(うせ) にけり。其の母は年老(おい)て衰(おとろへ)ければ、尼に 成(なり)にけるに、後には、尾張の守も不問(とは)ず 成にけり。畢(はて)には、兄也ける者に懸(かか)りて 過(すぐし)ける間に、難堪(たへがた)き事多かりけれども、 本(もと)より有識(いうしよく)なる者にて、弊(つたな)き事をば不為(せ) ずして、尚(なほ)身を持上(もてあげ)て、心(こころにく)を造(つくり)て過(すぐ)し ける程に、身に病付(やまひつき)にけり。   日来(ひごろ)を経(ふ)るまヽに、病の莚(むしろ)に沈むで、 気色不覚(けしきふかく)に見えければ、兄有て、「家に ては不殺(ころさ)じ」と思(おもひ)て、家を出(いだ)しければ、 其れをも、「我れをば為(す)る様(やう)有らむ」と 思(おもひ)て、昔の共達(ともだち)にて有ける者の、清水(きよみず)の 辺(わたり)に有けるが許(もと)に、其れを打憑(うちたの)むで、車 に乗て行たりけるに、憑(たのみ)て行たる所にも 思ひ返して、「此(ここ)にては否不殺(えころさじ)」と云け れば、「何(いか)がせむ」とて、鳥部野(とりべの)に行て、 浄気(きよげ)なる高麗端(かうらいべり)の畳を敷て、其れに下居(おりゐ) ければ、極(いみじ)く和(なご)き哀れ也ける人にて、塍(くろ) の影に隠れて、引(ひきつくろひ)てぞ畳に居たりける。 然て、畳に寄臥(よりふし)けるを見て、従者にて有(あり) ける女は返(かへり)にけり。   哀なる事になむ、其此(そのころ)人云ける。「此(これ) は(たしか)なる人なれども、糸惜(いとをし)ければ不書(かか)ず」 とぞ人云し。彼の尾張の守の妻(め)か、妹か、 娘か、不知(しら)ず。「何(いか)で有とも、極(いみじ)く口惜(くちおし) く不問(とは)ざりける事」とぞ、聞く人謗(そしり)ける、 となむ語り伝へたるとや。 *尾張(おはり): 今の愛知県の西部 *□□: 欠字 *清水(きよみず): 京都市内の地名。清水寺(きよみずでら)周辺。 *鳥部野(とりべの): 京都近郊。平安時代の墓地 *高麗端(かうらいべり): 白地に黒の模様の畳縁 *【立心偏+西の下に心】 *塍【勝-力+土】補助漢字24区15点 *【足+流-三水】JIS第4-2面89区31点 *【りっしんべん+遺-貝+官-ウ冠】   GT67404番

Antaŭ longa tempo n‐ro 30 el vol. 31 Prefekto de Owari lasis   sian homon en Toribeno       tradukis: SIMATANI Takesi   Antaŭ longa tempo vivis xxx de xxx, la prefekto de la gubernio Owari.  Vivis virino, kiu estis lia xxx.  Ŝi estis fama kiel simpatia  utaistino  kaj  ne  havis edzon.   La prefekto de Owari kompatis ŝin kaj al ŝi mandatis subgubernion, per kiu ŝi vivtenis sin.  Al ŝi naskiĝis du, tri infanoj.  Sed ili ĉiuj estis malsaĝaj kaj formigris ien al aliaj provincoj.  Maljuna la patrino faris sin bonzino.  Poste eĉ la prefekto de Owari ĉesis viziti ŝin.  En siaj lastaj jaroj la bonzino estis sub zorgo de sia frato.    Kvankam la vivo estis suferplena,  ŝi tre klera neniam plendis kaj tenis sin digna kaj gracia. Sed baldaŭ trafis ŝin malsano.   Tagon post tago serioziĝis la malsano. La bonzino jam ne povis levi sin el  la lito, kaj perdis konscion.  Tiam la frato forigis ŝin el la domo  por  ke  ŝi  ne mortu en ĝi.    Ŝi tamen esperis,  ke amikino  savos  ŝin,  kaj  veturis  al Kiyomizu, kie vivas la malnova amikino. La amikino tamen ne permesis,  ke la bonzino mortu en ŝia domo.  Jam restis al la bonzino neniu loko krom la tombejo Toribeno.    Tie ŝi forlasis la veturilon, rekte sur tero metis puran  maton  kun korestila  bordero  kaj  eksidis  sur  ĝi trankvile.  Ŝi kaŝis sin malantaŭ tombo, kie ŝi ordigis la veston.  Vidinte, ke ŝi kuŝigis sin  sur  la  maton,  foriris  la servistino, kiu ŝin akompanis.   Oni kompatis kaj parolis pri ŝi.  Iu diris: "Mi ja scias, kiu ŝi estas, sed ne skribas pro ŝia honoro." Nun neniu scias, ĉu ŝi estis edzino, fratino aŭ filino de la prefekto.  Tiun nekonatecon oni multe bedaŭris.  Jen tiel oni rakontis al ni. *Owari: la okcidenta parto de la nuna   gubernio Aiti. *xxx: mankas la vorto *Kiyomizu: loko en Kioto, ĉirkaŭaĵo de   la templo Kiyomizu *Toribeno: tombejo ĉirkaŭ Kioto en la   epoko Heian *korestila bordero: blanka bordero de   mato kun nigraj desegnaĵoj, kiun   ŝatis tiamaj nobeloj